O książce: 2014 / Zanik mamutowej megafauny, która w późnym plejstocenie dominowała w tundrze- stepy półkuli północnej od Europy po Alaskę, pozostaje jedną z najbardziej intrygujących tajemnic. Na przełomie późnego plejstocenu i holocenu w poloarktycznej holarktyce doszło do masowego wymierania dużych ssaków, jednak część z nich potrafiła przystosować się do nowych warunków. Subplejstoceński żubr stepowy był jednym z najbardziej typowych przedstawicieli megafauny mamutów. W Ameryce Północnej gałąź stepowa jej potomków osiągnęła największy rozwój w holocenie. W Eurazji - historycznej ojczyźnie żubrów - formy leśne rozwinęły się do maksimum, chociaż pas stepów eurazjatyckich jest nie mniej rozległy, produktywny i różnorodny niż preerie amerykańskie. Główne wersje braku eurazjatyckiej holoceńskiej formy żubra to uważany za. Na przykładzie historii i stanu obecnego amerykańskiej formy żubra stepowego Żubr żubr, wysoka plastyczność ekologiczna, rozrywka i unikalne właściwości agroekologiczne żubra dla ochrony, odtwarzania i zrównoważonego użytkowania stepów i prerii Północy Pokazano półkulę. Po raz pierwszy przeprowadzono szczegółową analizę historii przetrwania żubra jako gatunku w sytuacji krytycznej. Półwolna hodowla żubrów na pastwiskach, proponuje się hodowlę żubrów jako sposób na dywersyfikację rolnictwa, zwłaszcza w celu zagospodarowania mało popytowych gruntów rolnych w podstrefie suchego stepu Eurazji. Monografia wydawana jest w ramach badań podstawowych w Instytucie Stepowym Oddziału Uralskiego Rosyjskiej Akademii Nauk na temat „Geoekologiczne uzasadnienie innowacyjnych zasad użytkowania gruntów i podłoża gruntowego zapewniających zrównoważony rozwój regionów rolniczych Rosji”. Rosja”, stan. rej. nr 01201351530; oraz projekt „Step i step leśny Federacji Rosyjskiej: aktualne problemy użytkowania gruntów i zagospodarowania przestrzennego w kontekście modernizacji gospodarczej” 12-G1-5-1005, stan. rej. Nr 01201270039 Programy Prezydium Rosyjskiej Akademii Nauk N931